Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Είναι νίκη η Χρυσή Αυγή στη μπουζού με την πρεζού;

του Κώστα Βαξεβάνη

Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, συμφωνώ. Δεν έγινε τώρα, ήταν όσα χρόνια δρα ρατσιστικά, αντιδημοκρατικά και φονικά. Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια εγκληματική οργάνωση με την έννοια που έχει κάποιος στο μυαλό του μια συμμορία η οποία αποκεφαλίζεται, περνά από τα δελτία ειδήσεων για να το χωνέψουν όλοι και στη συνέχεια εξαφανίζεται ώσπου να εμφανιστεί η επόμενη

Είναι κατ’ αρχήν καλό που φυλακίζονται όλοι αυτοί οι τύποι που πέρα από ναζί είναι το κλασσικό παράδειγμα της μαγκιάς που αναπτύσσεται στο σκοτάδι και τον όχλο και εξαφανίζεται σαν ποντίκι στο φως της αλήθειας; Ναι είναι. Αν κάτι πετυχαίνει η φυλάκισή τους είναι η απομυθοποίηση της οργάνωσης που τα δύο τελευταία χρόνια φαντάζει παντοδύναμη, να δείχνει επιδεικτικά τις σχέσεις με την εξουσία και να καλλιεργεί το προφίλ του λαικού τιμωρού, εμφανίζοντας το έγκλημα ως αναγκαιότητα.

Ο ηρωισμός του Μιχαλολιάκου είναι καθαρά μια τηλεοπτική παραγωγή. Όταν στο παρελθόν βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, με μεγάλη ευκολία είχε καταδώσει όλους τους “συναγωνιστές” του. Όλοι αυτοί οι ύπουλοι μαχαιροβγάλτες των βασανισμένων κορμιών αλλοδαπών, δεν αντέχουν ούτε σε βάσανο ούτε στη βία που θεωρητικά τους τρέφει.

Οι φυλακές δεν είναι κάμπινγκ της Χρυσής Αυγής και στη φυλακή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να υποστηρίζεις πως είσαι άρειος. Πολύ γρήγορα η σκοτεινή αίγλη της Χρυσής Αυγής, θα γίνει ένα μάτσο από χαρτιά και καταθέσεις όπου ο ένας θα καρφώνει τον άλλο. Υπάρχει νομίζω αυτή η πιθανότητα τώρα που ο αξιότιμος σύζυγος της κυρίας Ζαρούλια πήγε “στη μπουζού με την πρεζού”.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Το αίμα του Παύλου δε θα ξεχαστεί...



Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω.
Και για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω.
Κι όσοι μ' απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι σιγά μη φοβηθώ.
Να 'ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και σιγά μη φοβηθώ.

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

"κρίμα να μην είσαι εδώ"

Κατεβαίναμε την Κωνσταντινουπόλεως. Συνθήματα και μερικά σπασίματα. Θρύψαλλα η τζαμαρία του μαυραγορίτη. Σιγά μη κλάψω, που έλεγες κι εσύ. «Αγοράζω χρυσό, πουλάω χρυσή αυγή». Στο Κερατσίνι τα σπίτια είναι χαμηλά, όπως το τραγούδαγε η Σωτηρία Μπέλλου, η μόνη σωτηρία που μπορεί να αναγωρίσει κανείς με την ψυχή του. Δε θα μας σώσει κανείς. Μόνο οι γιαγιάδες. Μόνο η μνήμη. Μόνο η λαϊκή Ιστορία. Η ιστορία που ξέρει να σου διηγηθεί η Ζανιά Κότσικα και η γυναίκα της Πάτρας.

Κατεβαίναμε την Κωνσταντινουπολέως. Φτάσαμε στην πλατεία του δημαρχείου. Ανάμεσα στα συνθήματα και τις σειρήνες, ένα αλογάκι, όπως αυτά στο λούνα παρκ, καρφωμένο πλάι σε ένα περίπτερο, έπαιζε τη μονότονη μουσική του. Σαν μοναχική παραφωνία ανάμεσα σε οδοφράγματα, τις εκρήξεις, τα χημικά, τις φωτιές, τις φωνές των διαδηλωτών.

Ο Παύλος μικρό παιδί να παίζει στην πλατεία. Η μάνα του να τον κρατά από το χέρι.

Είχαμε ρε Παύλο στη γειτονιά αλογάκια του λούνα παρκ πριν τριάντα χρόνια; Είχαμε στη γειτονιά φασίστες; Πού ήταν οι φασίστες όταν στήναμε γιορτές στο σχολείο για την επέτειο του Πολυτεχνείου; Θυμάσαι εσύ κανέναν πούστη να αρνείται πως μπήκαν τα τανκς στο Πολυτεχνείο, πως υπήρξαν νεκροί; Τι ήταν τα ονόματα που διάβαζα στο μικρόφωνο, μούφα; Τα τραγούδια που έλεγες εσύ, η συγκέντρωση της ΕΦΕΕ, στις 17 Νοέμβρη, και το λεβέντης εροβόλαγε, στις 28 Οκτώβρη, είχες φανταστεί εσύ πως θα μας τα γυρνούσαν τούμπα; Πως θα έμπαιναν στη Βουλή αυτοί που λένε "στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο"; Θυμάσαι να αρνείται κανείς το Ολοκαύτωμα; Πού ήταν όλοι αυτοί;


Φτάσαμε στην πλατεία του δημαρχείου. Ξένοι στα μέρη σου. Αλλά πολλοί, πάρα πολλοί. Πάρα πολλοί. Κι οι γείτονές σου, στα μπαλκόνια τους, στις αυλές, στα πεζοδρόμια. Μαζί μας. Δεν ξέραμε κατά πού να κάνουμε. Μας είπαν από τις ντουντούκες να προχωρήσουμε προς τα στενά, προχωρήσαμε. Και ξαφνικά, ένα άλλο κομμάτι της πορείας, που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, άρχισε να τρέχει πανικόβλητο προς τα εμάς, ενώ ακούγονταν κρότοι. Οι μπάτσοι μάς σκάγανε δακρυγόνα μες στα μούτρα. Στα στενά, ρε Παύλο, στα στενά. Τρέχαμε όλοι προς κάθε κατεύθυνση. Και τότε, έγινε ένα θαύμα, απ' αυτά τα γνήσια που συμβαίνουν μόνο στις λαϊκές γειτονιές.

Μια γιαγιάκα άνοιξε την πόρτα για να μπάσει κόσμο στο σπίτι της. Αφού μπούκαραν καμιά δεκαριά πιτσιρικάδες στη βεράντα της γιαγιούλας, έβγαλε το κεφάλι της, κοίταξε πάνω- κάτω μην έρχεται κανείς κι έπειτα έκλεισε τη σιδερένια εξώπορτα με το κρύσταλλο. Κοίταξε πάνω-κάτω έντρομη, όπως όταν φυγάδευαν τους πάντα κυνηγημένους σ' αυτόν τον τόπο. Σα σκηνή από τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο. Λίγα βήματα πιο πέρα, μια άλλη γιαγιά, βλέποντας το πλήθος αλαφιασμένο να τρέχει, φώναζε πως οι ίδιοι που σκότωσαν το παιδί, τώρα κάνουν τις φασαρίες και κυνηγάνε τον κόσμο.

Και πες μου από 'κει που είσαι ποιος από όλα τα πληρωμένα τσουτσέκια, τους δημοσιογράφους του κώλου, των ντεμέκ "έγκριτων" συμβατικών μέσων, ποιος θα μπορούσε να κάνει την ανάλυση της γιαγιάς από το Κερατσίνι, που ξέρει τι ποσοστά μάζεψε η Χ.Α. στα αστυνομικά τμήματα που ψήφιζαν οι μπάτσοι και τις σχέσεις τους με τη μαφία και τους πληρωμένους δολοφόνους που σε σκότωσαν. Πες μου από ΄κεί που είσαι. "Μα αυτό που με ξεκάνει και μου σταματάει το νου, είναι πως δεν είσαι καν αλλού."

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Αθώος ο συλληφθέντας του Radio Underground, εκκρεμεί το θέμα

Ο παραλογισμός της ελληνικής ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη, στα δικαστήρια της Ξάνθης. Ο δικαστικός φάκελος έχει ανοίξει για το Radio Underground, τον φοιτητικό σταθμό της πόλης, που μπλοκαρισμένος στη γραφειοκρατία και την ασαφή νομοθεσία, λειτουργεί εδώ και χρόνια σε μια «άτυπη» παρανομία. Ο σταθμός δέχτηκε επέμβαση της αστυνομίας πριν από ένα μήνα, με την αιτιολογία ότι δεν διέθετε διέθετε άδεια, ωστόσο οι εξελίξεις φαίνονται θετικές. Σε συνεδρίαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης, κρίθηκε αθώος ο φοιτητής που βρέθηκε κατηγορούμενος για τη λειτουργία του ραδιοφωνικού φοιτητικού σταθμού. Ο φοιτητής είχε κληθεί από τις αρχές να ανοίξει το ραδιοφωνικό σταθμό, επειδή κατείχε τα κλειδιά και όταν εμφανίστηκε συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτοφώρου, με την κατηγορία της λειτουργίας ραδιοφωνικού σταθμού χωρίς άδεια εκπομπής. Τα μηχανήματα δεν επιστρέφονται προς το παρόν, καθώς έχει ανοιχτεί δικογραφία για τον πρόεδρο του Συλλόγου, ωστόσο οι φοιτητές επισημαίνουν ότι έχουν κάνει εδώ και χρόνια όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες, αλλά και ότι εντάσσεται σε μια γενικότερη επίθεση κατά των φοιτητών.

Όπως δημοσιεύει ο διαδικτυακός τόπος thraki today, ο νεαρός φοιτητής δικάστηκε σήμερα το πρωί με τους δύο συνηγόρους υπεράσπισής του να επισημαίνουν πως πρόκειται για ένα πολιτιστικό ραδιοφωνικό σταθμό και όχι εμπορικό, ο οποίος εξέπεμπε μέσα από τον χώρο του Πανεπιστημίου στην Ξάνθη και λειτουργούσε υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου των Φοιτητών Γέφυρα. 

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε.

Α’ ΑΘΗΝΩΝ, Α’ ΠΕΙΡΑΙΑ «Ρ. ΦΕΡΑΙΟΣ», ΑΙΓΑΛΕΩ, ΑΝΔΡΟΣ-ΚΕΑ-ΚΥΘΝΟΣ-ΣΕΡΙΦΟΣ, ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ-ΖΕΦΥΡΙ-ΦΥΛΗ, «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», ΗΡΑΚΛΕΙΟ «Δ. ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ», ΘΗΡΩΝ, ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ «Μ. ΛΙΟΥΔΑΚΗ», ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ «Ν. ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ», ΚΕΡΚΥΡΑ, «Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ», «ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ», ΣΥΡΟΣ-ΤΗΝΟΣ-ΜΥΚΟΝΟΣ, ΧΑΝΙΩΝ
Οι παραπάνω πρόεδροι των συλλόγων Π.Ε. που συμμετείχαμε στην ολομέλεια προέδρων της ΔΟΕ στις 12/9 με αποφάσεις των Γ.Σ. μας για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από 16/9, δηλώνουμε ότι:
Η απόφαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ μετά την ολοκλήρωση της ολομέλειας να μη θέσει τους εκπαιδευτικούς της Π.Ε.  από τις 16/9 στο πλευρό των αγωνιζόμενων κλάδων είναι εξαιρετικά αναντίστοιχη της μεγάλης επίθεσης που δέχεται η πρωτοβάθμια εκπαίδευση αυτές τις μέρες. Δε θωρακίζει τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που χαρακτηρίζονται πλασματικά υπεράριθμοι και εξωθούνται σε υποχρεωτικές μετακινήσεις. Δεν προστατεύει το δημόσιο σχολείο από την κυβερνητική επίθεση.
Οι σύλλογοί μας δηλώνουμε ότι με όλες μας τις δυνάμεις θα δώσουμε τη μάχη για να συνευρεθούν στην απεργία από τις 16/9 και τους δρόμους του αγώνα οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας μαζί με τους καθηγητές, τους γονείς, τους μαθητές και τους άλλους αγωνιζόμενους κλάδους. Είμαστε αποφασισμένοι να συμβάλουμε μαζικά και μαχητικά σ’ ένα γενικευμένο μέτωπο ανατροπής. Για μας δεν υπάρχουν τετελεσμένα.
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς Π.Ε. με τη μαζική τους συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων τους, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, να επιβάλουν στη ΔΟΕ την αναγκαία απάντηση για συμπόρευση με του συναδέλφους μας της δευτεροβάθμιας και όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους. 

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΤΡΑ, ΟΡΓΗ, ΠΕΙΣΜΑ

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ...ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΩ!

Ανεβαίνουν από τις 7 το πρωί στο Διαύγεια με ...βασανιστικό ρυθμό και ένα - ένα τα ονόματα των εργαζομένων που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα - απόλυση.
Τίποτα καινούργιο, τίποτα που δεν το περιμέναμε.
Τώρα όμως πρέπει να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας. Ο καθένας πρέπει να αισθανθεί το βάρος κάθε ξεχωριστής ώρας, κάθε μέρας, κάθε χρόνου που δούλεψε σ' αυτό το νοσοκομείο. Κάθε νοσηλεύτρια, βοηθός, τραπεζοκόμα, γιατρός,καθαρίστρια, τεχνίτης, γραφιάς να φέρει στο μυαλό τους αρρώστους που συνάντησε, την αγωνία τους που προσπάθησε να γιατρέψει μαζί με την αρρώστια. Όσους έγιναν καλά, τους άλλους που "έφυγαν", εκείνους που είπαν "ευχαριστώ παιδιά",εκείνους που γκρίνιαξαν.
Οι περισσότεροι από τους διαθέσιμους είναι εδώ από το στήσιμο του Νοσοκομείου όταν εντάχτηκε στο ΕΣΥ. Υπάρχουν και νέοι άνθρωποι που θέλησαν να στήσουν τη ζωή τους με το μεροκάματο του Υγειονομικού υπάλληλου.
Όλα τούτα θα τους αφήσουμε να τα μουτζουρώσουν;
Μπορεί η όποια Τρόικα, Κυβέρνηση, κάποιος Υπουργός - πρόθυμο εκτελεστικό όργανο της βαρβαρότητας, με ύφος... Ντούτσε να έχει λόγο στη ζωή μας, στη ψυχή μας, στην αξιοπρέπειά μας;
Μπορεί κάποιος απ' αυτούς να πει στους αρρώστους: Στοιβαχτείτε τώρα σαν σακιά με πατάτες στους διαδρόμους, σε ατέλειωτες ουρές, πληρώστε, πάρτε ληγμένα φάρμακα και ...όσοι ζήσετε;

Αυτοί οι άρρωστοι, οι "χρήστες υγείας" όπως τους λένε οι τεχνοκράτες, δεν είναι ξένοι. Είναι οι μανάδες μας , τα αδέρφια μας, τα παιδιά μας, εμείς.

ΚΑΝΕΝΑ "ΑΝΤΙΟ" ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ 
ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΠΕΤΡΑ, ΟΡΓΗ, ΠΕΙΣΜΑ.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. 

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΛΕΜΙΓΚ ΑΝΟΙΧΤΟ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 7 ΜΜ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΡΤ!

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ "ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ"

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΓΩΝΩΝ-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αν για κάποιους το καλοκαίρι μόλις τελείωσε, για άλλους δεν ξεκίνησε ποτέ. Τα επιτελεία του συστήματος, η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, όλο το προηγούμενο διάστημα και με πολύ πιο έντονα τρόπο από εδώ και πέρα, είναι έτοιμοι να σαρώσουν ότι έχει μείνει όρθιο από τις προηγούμενες επελάσεις μέτρων. 
Έχουν βάλει στο στόχαστρο τούς εργαζόμενους στο δημόσιο. Όχι μόνο για να χτυπήσουν το δημόσιο αλλά για να συμπαρασύρουν μαζί του και τον ιδιωτικό τομέα ακόμη πιο κάτω (η πολυδιαφημισμένη «λύση» του νέου αφεντικού της ΣΕΚΑΠ, με τους απλήρωτους μισθούς και τις απειλές για απολύσεις, είναι ενδεικτικό παράδειγμα). 
Θέλουν να τσακίσουν το δικαίωμα στη δουλειά, να πάρουν πίσω όλες τις κατακτήσεις των εργαζομένων (δημόσιων και ιδιωτικών), να φέρουν βίαια και σύντομα τον εργασιακό μεσαίωνα στη πόρτα κάθε σπιτιού.Θέλουν ακόμη να σαρώσουν όσες κατακτήσεις έχουν απομείνει, με τις λεγόμενες κοινωνικές παροχές του κράτους. Την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση του λαού και των παιδιών του στην εκπαίδευση, στην υγεία, στους παιδικούς σταθμούς κλπ.
Εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στους δήμους και και την υγεία, υπάλληλοι στα πανεπιστήμια, είναι οι κλάδοι που δέχονται το πρώτο κύμα των καταιγιστικών πυρών του συστήματος (τα επόμενα, που ξεκινούν τον Οκτώβρη, θα τα δεχτούν και οι υπόλοιποι).